پای افزارهای دهکرد(شهرکرد)(1)

««کفش های پرخاطره ی قدیمی»

اُرُسی فوتفالی(کفش فوتبال)

جوتی(اُرُسی کتونی)

اُرُسی آدیداس».

ادامه نوشته

فرهنگ عامّه ی دهکرد(شهرکرد)(2)

«یادایّامی که مرغ آرزو بر بساط ابرها پر می گرفت

زمانی نه چندان دور،نسلی بودبزرگ شده ی  زمین های خاکی،دروازه های بدون توروپنالتی های گرفته نشده،که وقتی شلوارش درفوتبال گل کوچک محله یا مدرسه سر زانوش پاره می شد وجای انگشتان پاهااز جلو وبغل کفش هایش بیرون می زد،تنهابه دوخت ودوزپدر ومادر و وصله پینه های مادر وپدر بزرگ اتکّا می کردو بازهم بارها و بارها بدون توّجه به پارگی ها،بدون ترس از اتهام نداری وسایل نشان داروبی واهمه از کابوس مسخره شدن،عاشقانه با تمام وجود به دنبال توپ پلاستیکی راه راهی می دوید که از ترکیب نو وکهنه برای بهتر تحمل کردن ضربه ها آفریده شده بود،آن هم فقط برای یک چیز،اثبات خودش.

چون معتقدبود:

 

 

 

موجـیم و وصـــــل ما از خــــود بریدن است

ساحل بهانه ایســــت رفتن رسیدن است.

آن نسل سرش را می داد تا،نبازد».

ادامه نوشته