دفترنامه،یادمان فراموش شده
«



».
«



».
«آقا شيخ محمّد حسين(موذن)روشن دل دهكردي،ذاكر،روشن دل»

خطيب،اديب،شاعروموذن زنده دل«مسجداتابکان(بازار،امام صادق [ع])وبقعه ی امامزادگان حلیمه وحکیمه خاتون(س)شهرکرد(دهکرد)».
متولّد:سه شنبه 10/10/ 1280 ه ش/ 20/ 9/ 1319ه ق /31/ 12/ 1901م.
متوّفی:سحرگاه دوشنبه 21/ 12/ 1349 ه ش/ 10/ 1/ 1391 ه ق/8/ 1/ 1971م.

مزار:ضلع شمالی«بوستان بانوان»،«بوستان ملّت شهرکرد(دهکرد)»».
«

«چراغ نفت سوزسه فتیله ایی»

«چراغ نفت سوز خوراک پزی عالی نسب
به همراه کماجدان دم پختک[کماجدون دم پختی]»

«چراغ نفت سوز علاءالدین»».
««کفش های پرخاطره ی قدیمی»

اُرُسی کتونی(کتونی چینی)



اِسبُردِکس[اِسپُرتِکس]».
««قلعه شوره ایی(،شوردونی،شوره بومی)درجنوب«شهرکرد(دهکرد)»»

(1)
این عکس آخرین یادگار از قلعه ی برجای مانده از دهکده ی کوچک«علی آباد»در شرق«شهرکرد(دهکرد]»است که تاروزگار«ناصری»دارای اعتبارومحل زندگی بوده است وبه همین واسطه از سوی«محمّد حسن خان اعتماد السلطنه«در کتاب«مرآت البلدان ناصری» این چنین معرّفی گردیده است:
«از جمله ی قراء[،مزارع،گردنه ها و آسیا پل های]ناحیه ی«رار [لارچهار محال]»[که]شامل پنجاه وچهار نقطه[است،یکی هم]قریه ی«علی آبادشوره بومی»درحوالی«دهکرد»[می باشدکه]خاکش شور است. آب قنات دارد.مالیات آن جا شصت ودو تومان.جمعیّت ده،دوازده خانوار.بذرافشان هرسالی دوازده خروار.قلعه ی مختصری دارد.(2)
بقایای خشت وگلی این قلعه - روستا،که گواه متقنی بر وجود قلعه - روستاها[کلات ها]ی متعدد مبتنی بر شیوه ی تولید اقتصادی کشاورزی و دام داری محدودساکنین آنها،در نزدیکی،تابع ومتاثرازیک دیگربه عنوان هسته های اوّلیه ی تاریخی تشکیل دهنده ی«دهکرد قدیم»است،تا روزپنج شنبه بیستم اسفندماه سال 1366ه ش/بیست ویکم رجب المرجب1408ه ق/دهم مارس 1988م باقی بود ودر این اوقات وبه فاصله ی چندروزپس از حمله ی هوایی هواپیماهای عراقی به«شهرکرد»،از سوی نیروهای نظامی با تخریب و تجمیع بقایای دیوارهای خشت وگلی آن به صورت سکّویی جهت استقرار یک واحد ضدّ هوایی در آورده شد.
همان گونه که در غرب«شهرکرد»ودر انتهای بلوار«شهیددکترمحمّد مفتح»نیز با گردآوری بقایای ابنیه ایی مشابه،تپّه ی کوچک دیگری جهت استقرار واحد دوّم آتش بارضدّ هوایی مهیّا گردانیده شد.
محدوده ی امروزین«علی آباد»به عنوان پایانه ی استقرار اتومبیل های مسافربری شهرستان«کیار»درمحل تقاطع خیابان«بهارستان(دانش سرا)»وبلوار«کشاورز»مورد استفاده قرارداده می شود».
گردآوری،تنظیم و ویرایش:
«بابک زمانی پور»،
«شهرکرد»،فروردین ماه 1394ه ش».
پی نوشت ها:
(1)عکس از:مجموعه ی شخصی خانم«مهری کرمی دهکردی»،آموزگاراداره ی آموزش وپرورش ناحیه ی یک شهرستان شهرکرد،متوّلدچهارشنبه دوازدهم 1341ه ش/بیست وهفتم ذی القعدة الحرام1381ه ق/پنجّم می 1962م.
(2)محمّدحسن خان اعتمادالسلطنه،مرآةالبلدان،ج چهارم،ص 1944،به تصحیح دکترعبدالحسین نوایی ومیر هاشم محدث،تهران،دانشگاه تهران،1367ه ش.
«وزمستان وکرسی بهانه ایی بود برای دورهم بودن ها...

از راست:«مامان عصمت،مجید،آقا محمود،نیّره ومهردادکمالی»(1).
پی نوشت:
(1)نگ به: http://www.kamaliha.ir/kamaliha/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86-%DA%AF%D8%B1%D9%85
«برف می بارید،برف می بارید،به روی خار وخاراسنگ...

تندیس مردگاریچی،ورودی«بوستان تهلیجان شمالی شهرکرد(دهکرد)»
زمستان 1393ه ش/1436ه ق/2015م».
گردآوری،تنظیم و ویرایش:
«بابک زمانی پور»،
«شهرکرد»،آذرماه 1394ه ش».
«به رغم بارندگی اندک هشت میلی متری درسطح«شهرکرد(دهکرد)»در روزدوشنبه1394/9/16ه ش/25/ 2/ 1437ه ق/7/ 12/ 2015م به دلیل برودت ناشی ازوزش بادسردازسوی ارتفاعات جنوب،اوّلین

شب سرد این سال را شهروندان تجربه نمودندکه مصداق آن یخ زدگی آب نمای«میدان شهدا(چهار محال)»شهرمی باشد».(1)
گردآوری،تنظیم و ویرایش:
«بابک زمانی پور»،
«شهرکرد»،آذرماه 1394ه ش».
پی نوشت:
(1)عکس از آقای احمدرضا کبیری دهکردی از جوانان فرهنگ دوست خلّاق شهرکرد.
««...چرخ يك گاري در حسرت واماندن اسب...»(1) 
«مشهدی امیر قلی خادمی دهکردی،
1385/7/28ه ش – 1309/4/3ه ش»،(2)
«بلند همّتی که چراغ روشنایی و وسایل گرم کننده درپاییز و زمستان های سخت و پربارش«شهرکرد(دهکرد)»
با تلاش بی وقفه ی او،جان می گرفتند تاسختی هاتحمّل پذیر گردند».
پی نوشت ها:
(1)شعراز:سهراب سپهری.
(2)عکس از مجموعه ی شخصی آقای عبّاس خادمی دهکردی،متوّلد1/1/ 1365ه ش،کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی،آموزگاراداره ی آموزش و پرورش شهرستان کوهرنگ.
گردآوری،تنظیم و ویرایش:
«بابک زمانی پور»،
«شهرکرد»،شهریور ماه 1394ه ش».