«نمادهاوالگوهای شهری،علائم و نشانه های القاء کننده ی تفکّر و بینش حاکم بر شهرها هستند واین علائم چنان چه با دقّت و اندیشه انتخاب شوند،می توانند به عنوان رسانه عمومی ایفای نقش کنند و آگاهی بخش ساکنان شهروحتّی بازدیدکنندگان آن باشند.
زندگی درشهرهایی که نمادهای هویّت بخش در آنها کم تر به چشم می خود، موجب سردرگمی و اضطراب می شود و انسان نمی تواند به آن شهر احساس تعلق خاطر داشته باشد وهمین امر منجر بروز برخی ناهنجاری ها و آسیب های اجتماعی می شود.
این گونه آسیب هرچند بیش تر گریبان گیر کلان شهرهاست و بیش تر در این گونه شهرها مشاهده می شود،امّا شهر کوچکی چون«شهرکرد»مرکز«استان چهارمحال و بختیاری»که به«بام ایران» شهرت یافته،به رغم برخورداری ازسابقه ی تاریخی،مفاخر فرهنگی و مولفه های فرهنگی خاص دچارفقرنمادها به عنوان عناصر هویّت بخش است وبه دلیل آن که هنوزمظاهر یک شهر مدرن و بزرگ در آن دیده نمی شودهم ازاین قاعده مستثنی نیست.
«شهرکرد» نه از مظاهریک شهرمدرن بهره مند است و نه نشانه هایی از فرهنگ و سنّت های بومی در شئون زندگی مردم در آن به چشم می خوردبا آن که میراث دار فرهنگ و تمدّن غنی از اقوام ساکن در«استان چهارمحال وبختیاری»است.درفضای شهری و معماری معابر،میدان ها وساختمان های«شهرکرد»هیچ نشانه ای از فرهنگ و تاریخ این سرزمین وجود ندارد وبسیاری از نشانه ها و نمادهای هویّت فرهنگی و هنری در نوع معماری بناهای این شهردیده نمی شود.به طور مشخص ورودی های شهر خالی از نشان ها یا نمادهای فرهنگ و هویّت این شهر است و در بدو ورود مسافران به آن، تصوّر و یا ذهنیّت خاصی از این شهر در ذهن آنان متبادر نمی شود و تصویر خاصی از فضای این شهر در ذهنشان باقی نمی ماند.
استفاده از ظرفیّت های هویّتی و فرهنگی از سوی مدیریّت شهری«شهرکرد»کم تر مورد توّجه قرار گرفته و ضروری است تا در برنامه ریزی های شهری به عناصری که احساس تعلّق اجتماعی و فرهنگی شهروندان رابه«شهرکرد»تقویّت می کند،مورد عنایت قرار گیرد.
«آیت الله سیدابوالقاسم دهکردی،استادسیّدضیاالدین امامی دهکردی،سیّدکریم نیکزاد امیرحسینی دهکردی،دکترعبدالله ریاحی دهکردی،حاج مهدی خان آزاده چالشتری،سرهنگدکتر محمّد ریاحی چالشتری،استادعبّاس قلی حکیم آذرچالشتری،شیخ یوسف آل ابراهیم دهکردی وسیّدحبیب الله حسینی دهکردی تنها تعدادی از مشاهیرومفاخر فرهنگی«شهرکرد»به شمار می روند که می توان با ساخت تندیس آنان و نصب آن در ورودی و میدان های مهم و پرتردد شهر ضمن معرّفی آنان به نسل جوان درهویّت بخشی به شهر نیز گام های اساسی برداشت.
علاوه بر این صنایع دستی،آداب و رسوم، نوع پوشش و حتّی غذاهای محلی هریک فرصتی را در اختیار متولیان امر قرار می دهد تا از طریق این نمادهای هویّتی و فرهنگی شهر را وارد عرصه ب عمومی کنند.
ضمن این که«شهرکرد»به عنوان مرکز«استان چهارمحال و بختیاری» نماینده ی سایر شهرستان های نه گانه ی استان و تمام اقوام ساکن دراستان است و می توان با معرّفی مشاهیر اقوام«لربختیاری،ترک قشقایی وروستایی وفارس»آن در فضای شهری و به ویژه اماکن عمومی به نحو مطلوبی فرهنگ وتمدن استان را به گردشگران معرفی کرد.
با توّجه به اهمیّت مباحث فرهنگی و هویّتی،از مدیریت شهری«شهرکرد»انتظار می رود تدابیری برای رفع این خلاء بیندیشد تا تاریخ و فرهنگ مرکز«استان چهارمحال و بختیاری»که به عنوان قطب گردشگری طبیعی کشور معرّفی می شود، با فضاسازی مناسب به گردشگران معرّفی شود».
«خاطره حسین زاده
کارشناس ارشد علوم سیاسی».
چهارم بهمن ماه۱۳۹۴ ه ش(1)
ویرایش:«بابک زمانی پور».
پی نوشت:
(1)نگ به:
http://www.tabnak4mahal.ir/fa/news/168794/%D8%AC%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D9%85-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86
بــــــــــه نـام خـــــــــداوند جـــــان وخرد